Zemljoradničke zadruge su imale velike značaj nakon kolonizacije 1945. jer su za novonaseljeno stanovništvo u Vojvodini bile neophodne kako bi im pružale pomoć u zemljoradnji, odnosno obezbedile normalne uslove za život i rad.
Sećanje na jednu takvu zadrugu iz 1957. godine i na doseljenike iz Hercegovine koji su nakon II Svetskog rata naselili Ravni Topolovac pored Zrenjanina, čuva se već godinu dana u albumu u Muzeju Vojvodine. Ove fotografije sada su izložene u Malom likovnu salonu, pod imenom „Poljoprivredna zadruga – Hercegovina“ iz 1957. godine.
Neke od ljudi na fotogrfijama prepoznaje i Božo Gluhajić koji je rođen u ovom selu 1950. i u kojem je živeo do svoje 20-te godine. Njegov otac je kolonizacijom 1945. godine došao da živi u Ravnom Topolovcu, zajedno sa još oko 4.500 stanovnika. Kuću i zemlju dobijale su višečlane porodice.
Do 1960. godine, kaže Božo, selo je egzistiralo sa oko 4.500 stanovnika koji su se uglavnom bavili zemljoradnjom, a nakon toga meštani su počeli da odlaze u gradove zbog školovanja ili posla. Tako se i on, nakon završene srednje škole u Zrenjaninu, odselio iz ovog mesta. Danas stanuje u Novom Sadu, a u Ravni Topolovac odlazi i dalje da poseti svoju rodnu kuću i rodbinu.
Ravni Topoloavc sada ima između 1.000 i 1.100 stanovnika i dalo je, kaže Božo, veliki broj školovanih ljudi, fakultetskih profesora i akademika. Potomci meštana koji su ga neselili dolaze povremeno da obiđu svoju rodbinu i zavičajno mesto, ali ono što je slučaj sa svii selima u Srbiji, kaže Božo, zadesilo je i Ravni Topolovac, a to je, kako je kazao, da je u regresiji broj stanovnika, a u progresiji mesno groblje.
