Badnji dan, dobio je naziv po tome što se dan uoči Božića u kuću unosi badnjak. U ranu zoru najmlađi i najstariji muškarac iz kuće odlaze u šumu i seku badnjak koji se u kuću unosi u večernjim satima i pali na ognjištu.
U kuću se unosi se slama u koju se stavljaju posebni mali darovi, a deca ih uveče traže po kući pijučuć.
Nakon toga sledi posna večera na Badnje veče.
S obzorom na to da ognjišta više nema, danas vernici pale badnjak u svom dvorištu ili se okupe u crkvenom dvorištu gde se tradicionalno pali badnjak.
Badnjak je i, prema nekim tumačenjima, simbol krsta na kome je Hristos raspet, pri čemu toplina vatre simbolizujuje spasenje za ljudski rod koje je, po hrišćanskom vjerovanju, omogućeno Hristovim raspećem.
Istoričari religije kažu da običaj paljenja badnjaka datira još od Starih Slovena, a prema hrišćanstvu badnjak se svečano loži u znak sjećanja na vatru koju su po narodnom predanju vitlejemski pastiri naložili u pećini u kojoj se rodio Isus Hristos, da bi ogrijali božansko novorođenče i njegovu majku.
Badnjak simbolizuje dobro zdravlje svim ukućanima, sreću, ljubav i novac.
