24. mart 1999. godine ostao je duboko urezan u sećanje građanima Srbije koji su tog dana doživeli i preživeli udar “milosrdnog anđela”.
Pod tim nazivom je izvršena agresija NATO-a na Srbiju koja je trajala 11 nedelja. Neposredni povod za vazdušne napade bio je navodni masakr civila u Račku i odbijanje delegacije tadašnje SR Jugoslavije da potpiše Sporazum iz Rambujea.
Tokom 78 dana NATO bombardovanja, prema podacima koji nisu zvanično usaglašeni, poginulo između 1.500 i 3.500 ljudi, a povređeno više od 12 hiljada.
Prema podacima Ministarstva odbrane Srbije ubijeno je 2.500 civila, među njima 89 dece, 1. 031 pripadnik Vojske i policije, ranjeno oko 6.000 civila i 5.173 vojnika i policajaca, a 25 osoba se i danas vodi kao nestalo.
Izvršeno je oko 2. 300 udara i bačeno 22.000 tona projektila, među kojima 37. 000 zabranjenih kasetnih bombi i bombi punjenih obogaćenim uranijumom.
Tokom ove agresije, koja je NATO, inače, počinio bez odobrenja UN-a, oštećeni su infrastruktura, privredni objekti, bolnice i druge zdravstvene ustanove, škole, medijske kuće, spomenici, crkve i manastiri, Novi Sad je ostao bez svojih mostova.
Procene štete kreću se od 30 do 100 milijardi američkih dolara.
NATO agresija završena je 9. juna 1999. potpisivanjem Kumanovskog sporazuma kojim je predviđeno povlačenje jugoslovenskih snaga sa Kosova i Metohije i uspostavljanje UNMIK-a, civilne misije Ujedinjenih nacija.
